Marcos Morau (Catalonië) presenteert op 4 november aanstaande zijn nieuwe werk Folkå als onderdeel van het NDT 2-programma The play between dat hij in de afgelopen weken in samenwerking met de dansers van NDT 2 creëerde in de nieuwe studio’s van Amare. Ondanks zijn rijzende sterrenstatus is Morau bij het Nederlandse publiek nog vrij onbekend. Hieronder vindt u een interview met de choreograaf dat werd afgenomen door het vooraanstaande danstijdschrift Bachtrack waarin de maker zijn uitdagingen toelicht in tijden van corona. Het artikel gaat in op een aantal stukken die Morau maakte voordat hij wist van zijn toekomstige samenwerking met NDT 2, en biedt meer inzicht in het proces van een choreograaf die hard aan de weg timmert middels zijn eigen, uitgesproken dansvocabulaire.

Uit: Bachtrack
Door: Laurine Mortha

Marcos Morau is een Spaanse choreograaf die in 2005 zijn gezelschap La Veronal oprichtte. Hij heeft gewerkt met prestigieuze dansgezelschappen over de hele wereld, variërend van de National Dance Company of Spain, Nederlands Dans Theater, Scapino Ballet Rotterdam, Skånes Dansteater en Ballet de Lorraine. La Veronal staat in juli 2020 weer op het podium voor het Grec Festival in Barcelona met een nieuw stuk Sonom.

Is deze crisis een kans geweest om na te denken of inspiratie op te doen?

De crisis begon aan het einde van een voor mij zeer intense periode, met veel touren. Veel mensen in mijn gezelschap of in de dansgemeenschappen vroegen me of ik dansworkshops kon geven, maar ik voelde me geblokkeerd. Ik moest me opnieuw concentreren en de tijd nemen om na te denken. Als ik iets nieuws wil bieden, moet ik me laten inspireren door nieuwe dingen. Mijn inspiratiebronnen zijn divers en variëren van hoge tot lage cultuur, die ik graag combineer. Ik nam de tijd om bij te praten, om al die boeken te lezen en al die films te kijken waar ik nooit de tijd voor had. Ik las The Girls van Emma Cline, The Loser van Thomas Bernhard, Mi Ultimo Suspirio van Luis Buñuel (mijn volgende creatie is geïnspireerd door Buñuel)…. Als je Les Choses van Georges Perec begint te lezen, verbind je je met Houellebecq, dan met Emma Cline, daarna met Castellucci. Het was ook een moment om te verteren. Ik ben bijvoorbeeld vele jaren geleden een project begonnen op Solaris, de film van Andrei Tarkovsky. Ik was 18 toen ik de film voor het eerst zag en toen begreep ik er niets van. Ik ben nu twee keer zo oud en het leek me het juiste moment om op dit idee terug te komen. In mijn creaties besteed ik veel aandacht aan de ruimte, belichting, de relaties tussen de personages. Ik ben geobsedeerd door details en ik zeg altijd tegen mijn team dat de duivel in de details zit. Ik heb onlangs een show voor kinderen gedaan en ik merkte dat ze door alles geobsedeerd waren. Ik voel me net als zij!

Je bent nu weer terug in de studio met je gezelschap. Hoe voelt dat?

We kwamen eind mei terug naar de studio met de dansers. Iedereen was opgewonden en verheugde zich erop om elkaar weer te zien en te dansen, maar de lichamen stonden nog een beetje op “uit”. We moeten de gevoelens en de kwaliteit van de beweging die we eerder hadden weer terugvinden. Om weer in vorm te komen maar ook om onze gevoeligheid terug te krijgen na drie maanden niet te hebben geoefend, combineerden we cardio- en “hersen”oefeningen. Op de eerste dag kwamen we aan met mondkapjes en handschoenen, maar die legden we al na vijf minuten opzij. Nu gebruiken we ontsmettingsmiddel en gezond verstand. We weten wat de risico’s zijn, maar we moeten ons ook voorbereiden op een première in juli, dus ik vertrouw erop dat iedereen zich verantwoordelijk voelt. Het is sowieso onmogelijk om 100% veilig te zijn: ook al vermijden we elkaar aan te raken, we blijven dichtbij, we praten, we ademen en we zweten. Toen dansers terugkwamen in de studio, zaten sommigen vol met verhalen, verlangens en ervaringen om te delen. Anderen waren angstig en voelden zich geblokkeerd. In het begin probeerden we elkaar met onze ellebogen te groeten, maar ik zag ook dat sommige mensen elkaar graag wilden omhelzen. Wij zijn geen robots.

Wat ben je nu aan het repeteren en wat komt hierna?

We werken aan Sonoma, mijn nieuwe stuk dat in première gaat op het Grec Festival in Barcelona en zal touren in Berlijn, Parijs, Londen, Italië en Scandinavië. Het is een herbewerking van een stuk van 30 minuten dat ik enkele jaren geleden voor Ballet de Lorraine heb gemaakt: Le Surréalisme au Service de la Révolution. Na wat we hebben meegemaakt, zal Sonoma anders zijn dan ik had verwacht. Dat is onvermijdelijk. Natuurlijk zullen we het op het podium niet over Covid hebben, maar het is belangrijk om stil te staan ​​bij wat er is gebeurd. In al mijn creaties probeer ik mijn leven en mijn gedachten uit te drukken. Sonoma gaat over surrealisme, dus er zal duidelijk het idee zijn van “hoe kan de wereld in twee seconden bizar veranderen?”  Ik heb ook het gevoel dat ik directer moet zijn, ervoor moet gaan. Er was bijvoorbeeld een scène waarin een danser het publiek moest toezingen: “Hallo, hoe gaat het? Het gaat goed met me”. Nu zal hij het uitschreeuwen. Ik wil niet alles uitvergroten, maar dingen aanwijzen. Mijn personages zullen van de trap vallen en niet uit de lift komen [zoals ze deden in zijn stuk Voronia, gemaakt in 2015]. Tegelijkertijd hebben we camera’s die ons schaduwen om een ​​documentaire te maken van het creatieproces van Sonoma na het coronavirus, om het publiek een ander gezichtspunt te laten zien. Ik werk ook aan een creatie voor volgend jaar, een theaterstuk genaamd Opening Night, geïnspireerd op de John Cassavetes-film. Het is een van mijn favoriete films en een idee dat ik lang geleden had. Het gaat over de making-of, over wat er achter het doek gebeurt voordat het stuk begint. Het gaat over de angst die je ervaart en de manier waarop je met jezelf omgaat.

Interview afgenomen op 4 juni 2020

Zelden krijgt het publiek een intiem kijkje in de werk- en denkwijze van grote choreografen. Wat gebeurt er in een studio? Hoe maken ze bepaalde keuzes? Wat is het artistieke proces tussen choreograaf en danser, en tussen danser en muziek? Het programma Podium Dans, een serie interviews gemaakt door Manon Lichtveld en Bas Westerhof (Beat the Dutch Films) voor NPO Cultura, is toegewijd aan het achterhalen van deze ogenschijnlijke geheimzinnigheden. Hieronder bekijk je de aflevering die zij maakten rondom Marcos Morau.

Op NDTV hebben we meer interviews uit de serie Podium Dans met de bekendste makers van NDT verzameld.

Terug naar het complete overzicht van Close Up #4