wir sagen uns dunkles – marco goecke
“Marco Goeckes creatie voor NDT 2 begint met het samenkomen van de choreograaf en de dansers in de studio. Hun ontmoetingen lijken onbelangrijk, maar zijn van groot belang; jong, ondeugend, gevaarlijk en speels. “Meer dan ooit tevoren behoort mijn gevoel toe aan de dansers”, zegt Goecke. Een knipoog, een blik, een schijnbaar vluchtig gebaar. Is dit slechts een moment of vertelt het een verhaal? Wat er overblijft, is een traan op een wimper die wordt weggeveegd.
Hoe komen we dichterbij? Een vlinder die slechts een seconde blijft ronddwalen voordat hij wegvliegt. De geluiden van Schubert en Schnittke ontmoeten die van Placebo, The Swan Song en Song To Say Goodbye. Dan zijn er de ratelende kostuums, waarvan het geluid zich vermengt met de muziek. Goecke: “De dansers begrijpen me meteen. Er zijn geen grenzen, ze willen uitgedaagd worden.” Ze bewegen snel, virtuoos, op bijzondere wijze gebarend, buiten bewustzijn maar zelfverzekerd, en – of ze nu een solo, in pas deux of in een groep dansen – ze communiceren in Goeckes taal, alsof ze nooit een andere hebben geleerd. Ze drukken duisternis uit, zonder woorden.”
– Nadja Kadel