Online programmaboek

The Edge of Things

Once…Never…and again… – Jermaine Spivey
entropy – Ethan Colangelo
FIT – Alexander Ekman

Welkom

Emily Molnar

Beste dansliefhebbers,

Van harte welkom bij The Edge of Things, een viering van de gewaagde en creatieve kant van NDT 2. In dit programma presenteren we drie uitgesproken makers die je unieke perspectieven bieden op hedendaagse dans van nu.

We zijn blij om onze nieuwe associate choreograaf Jermaine Spivey weer bij ons te hebben voor zijn wereldpremière Once…Never…and again… Spivey heeft een talent voor het creëren van grensverleggende dans vol structuur en improvisatie, waardoor elk optreden uniek en anders is. Spivey nodigt hiermee zowel de dansers als het publiek uit om nieuwe kanten van hedendaagse dans te ontdekken.

Daarnaast introduceren we je vol trots aan choreograaf Ethan Colangelo en zijn wereldpremière entropy, geïnspireerd op escapisme. Colangelo creëert een dystopische sfeer op het podium, waar de dansers contrasten in het lijf onderzoeken: angst versus euforie, autonomie versus overgave, meditatie versus chaos, vertraging versus snelheid. Het werk ontvouwt zich als een hypnotiserende wereld; een die zowel uitnodigend als hartslagverhogend is.

We sluiten de avond af met Alexander Ekmans FIT (2018), een speels werk over wat het betekent om ergens bij te horen of juist helemaal niet. Op Dave Brubecks iconische Take Five en met gebruik van humor, absurditeit en een boel visueel spektakel, is het werk zowel diepgaand als vermakelijk.

Veel dank aan Alex, Ethan, Jermaine, onze buitengewone samenwerkingspartners en dansers, en het hele NDT-team voor hun inzet. En jou, voor je komst.

Welkom bij het nieuwe seizoen van NDT. Move, be moved!

Emily Molnar
Artistiek Directeur

'FIT' - Alexander Ekman. Foto: Rahi Rezvani

Actuele castinformatie

BEKIJK DE CAST VAN VANAVOND

Once...Never...and again...

Jermaine Spivey

Jermaine Spivey. Foto: Sacha Grootjans.

MUSIC
New composition by Samuel van der Veer

LIGHT DESIGN
Yuka Hisamatsu

COSTUMES
Yolanda Klompstra

NDT REHEARSAL DIRECTOR
Ander Zabala

WORLD PREMIERE
September 25, 2025, Amare, The Hague

DURATION
20 minutes

'Once...Never...and again...' - Jermaine Spivey. Foto: Rahi Rezvani.

Dansers CASt A

Maša Anic, Esmee Boevink, Justin Padilla, César Sautés-Vescovali

Dansers CASt B

Nathan Allen, Giovanna Doria, Joey Gertin, Erin Park

Jermaine Spivey

Associate choreograaf

OVER Once…Never…and again…

“Dit is een werk over dansers die zichzelf overgeven aan een staat van serieuze speelsheid. De regels van het ‘spelen’ blijven overeind en fragmenteren en herschikken de structuur van het werk. Stukken dans en zeer specifieke improvisatie-opdrachten zijn gecreëerd om de zintuigen van de dansers te overdonderen en zo te zorgen voor een gevoel van authenticiteit, vrij van oordeel, vol noodzakelijke handelen en …groove.

Vanuit die groove, net zoals in jazzmuziek, zijn de dansers als componisten. Begin en eindes gaan door elkaar heen, en herhaling zorgt eerder voor chaos dan voor houvast. Wat eerst daar was, is nu ergens anders.
In dit werk is het zoeken naar betekenis een afleiding van het ‘zijn’ in het moment.

– Jermaine Spivey

Dansers: Justin Padilla, César Sautès-Vescovali, Esmee Boevink. Foto: Rahi Rezvani.

**Maša Anić about Once…Never…and again…:**

“Working with Jermaine has been the most transformative artistic experience of my life. It was an unfolding, an invitation to go further, to truly look, to hear with my eyes, to see with my ears, to trust, to explore… to PLAY. This awareness turned the studio into a living landscape of possibilities, where growth and discovery were constant companions.

Every rehearsal felt like a dialogue, a space where curiosity was welcomed, and exploration became the foundation of this creation. His genius lies not only in how he creates movement, but in how he awakens something deeper within the people he works with. For him, the most important part is not only the piece itself, but the journey we take together in building it. Each day he guided us into unfamiliar territory with care and vision, creating a process that was challenging, layered, deeply human and personal.

This work, rooted in improvisation, carries risk and unpredictability. No performance is ever the same; each becomes special and alive in the moment, shaped by our skills, choices, connection and the space we share—all through Jermaine’s direction. That is why being in this process is such an exciting feeling.

I feel blessed to be part of this piece, with an amazing team of talented people. Most of all, I’m grateful for the audacious artistry and generosity Jermaine brought into every lesson, into every moment. I can’t wait to keep playing, growing and evolving within the world we created. Thank you Jermaine <3“

Danser: Maša Anić. Foto: Rahi Rezvani.

Danser: Nathan Allen. Foto: Sacha Grootjans.

**Nathan Allen about Once…Never…and again…:**

“The existing happenings are easily forgotten—shapes on the wall, the tightness of my laces, the moisture of the air—yet in collaboration they create and frame each moment. They create the sauce. Life, like sauce, can be overwhelming, the flavor profile, a feat to decipher. The acidity, hard to distinguish. We learn to taste, as flavor fleets. There, in the fleeting we find our playground, letting uncertainty inform our falling bodies. Individuals emerge from the sauce daring into full being focus, here individuality lies; Inside of risk, glimpses of truth are observed. Never certain, we brave on with a recipe in our minds and some tools in our belt, we tinker and dance our way through, around, out of, and into.

Choices are made inside necessary ingredients. Playing happens within the rules. Jermaine introduced the game and taught us the rules, now we play!”

entropy

Ethan Colangelo

'entropy' - Ethan Colangelo. Foto: Rahi Rezvani.

MUSIC
New composition by Ben Waters with additional original track by Hologramme (live vocals by Mykalle)

LIGHT DESIGN
Tom Visser

SET DESIGN
Cristina Nyffeler

COSTUMES
Yolanda Klompstra

NDT REHEARSAL DIRECTOR
Lydia Bustinduy

WORLD PREMIERE
September 25, 2025, Amare, The Hague

DURATION
19 minutes

Danser: Joey Gertin. Foto: Rahi Rezvani.

DANsERS

Joan Jansana Escobedo, Joey Gertin, Chléa Giguère, Eliana Hayward, Ruth Lee, Femmie Packbier, Erin Park, Nathanaël Plantier

Ethan Colangelo

Choreograaf

OVER entropy

“In mijn nieuwe werk voor NDT 2 ben ik samen met scenograaf Cristina Nyffeler en componisten Hologramma en Ben Walters gaan nadenken hoe de jeugd van tegenwoordig op zoek is naar manieren om te ontsnappen aan de realiteit; in het uitgaansleven, in muziek en op andere plekken die afstand hebben tot het alledaagse. Dat verlangen naar ontsnapping, het escapisme, werd het uitgangspunt van het nieuwe werk.

Wat mij fascineert als maker is hoe contrasterende gemoedstoestanden in het lijf kunnen bestaan, zeker ook tijdens het uitgaan. Angst en euforie, autonomie en overgave, verstilling en versnelling: deze thema’s vormen de basis. Ik heb het werk de naam entropy gegeven; een wetenschappelijke term die chaos of wanorde in energie meet. In entropy verandert het podium in een intense, dystopische wereld waarin deze contrasten zichtbaar worden. Soms voelt de beweging vervormd en buitengesloten, terwijl er op andere momenten juist kalmte, intimiteit en verstilling ontstaan. Je wordt vervolgens echt in het werk gezogen.

In mijn werken hou ik ervan als dansbewegingen die erg virtuoos en groots zijn heel natuurlijk en makkelijk ogen, en dat het mens-zijn van de danser zichtbaar blijft. Zelf als het lijf uitzonderlijke of juist alledaagse dingen doet. Dat zit ook in dit nieuwe werk.

In de scenografie zit deze dualiteit eveneens verwerkt: op het podium zie je een metalen constructie die zowel organisch als klinisch oogt, wat een reflectie is van ons lijf dat in staat is om af te breken en opnieuw op te bouwen. Het geluidsontwerp is ook een groot aspect van de wereld die er op het podium ontstaat. Hologramme’s muziek, met de bijdrage van Ben Waters en de geluiden van Mykalle, vormt een elektronische laag met rauwe, abstracte elementen, als een echo van de rave terwijl er ook nog ruimte is voor kwetsbaarheid. Het lichtontwerp van Tom Visser draagt ook bij aan dit landschap.

Ik vond het enorm inspirerend om met de NDT 2-dansers te werken. Ze hebben het werkproces benaderd met energie, zorg en precisie, en omarmden elk onderzoek en elke vraag die ze van me kregen. Ik ben daarnaast ook erg dankbaar voor alle steun van Stephan Laks en Lydia Bustinduy tijdens de repetities. Tot slot vind ik het een eer om in hetzelfde programma te staan als Jermaine Spivey. Ik ben al jaren groot fan van hem, zowel van zijn werk als van hem als persoon!

Voor jou, het publiek, hoop ik dat je je helemaal kunt onderdompelen in het werk en de weg volgt van afstand naar intimiteit.”
– Ethan Colangelo

Ethan Colangelo. Foto: Sacha Grootjans.

**Nathanaël Plantier about entropy:**

“What is left of us, once we get home?
To me, Ethan Colangelo’s piece is about youth.
It explores the constant need for refuge, an urgent sense of escapism.
The space created symbolises this altered rave, where a multitude of individuals roam and wander, all protected by the copper structure, designed by Cristina Nyffeler.
As the piece goes on, the gravity of our states increases, its weight dictates our paths between each other, and there lies the ultimate poetry: beauty within the chaos.”

Danser: Nathanaël Plantier. Foto: Sacha Grootjans.

Chléa Giguère about entropy:

“My first creation process with NDT 2 was an exciting deep dive into Ethan’s movement language. He has a very specific and natural way of moving and researching how to embody that raw, authentic movement quality was a growth-provoking experience for me.

This work is a captivating play of contrasting qualities — constantly overlapping, drastically shifting and always negotiating between opposite forces. A question that came up often was: how to stay honest and fully engaged in each modality, even when it’s so quick or miniscule? This led us to explore the delicate balance between allowing space to control or be controlled and to use different lenses to play between directness and vagueness.”

FIT

Alexander Ekman

'FIT' - Alexander Ekman. Foto: Rahi Rezvani

STAGED BY
Ève-Marie Dalcourt

MUSIC
No, Nicolas Jaar, Beggars Music Group
Take Five, The Dave Brubeck quartet, © Valentine Music Ltd
Serious drug (instrumental), Wildcookie, written and produced by Freddie Cruger, 2011 Tru Thoughts Ltd, Full Thought Publishing

LIGHT DESIGN
Alexander Ekman, Lisette van der Linden

SET DESIGN
Alexander Ekman

COSTUMES
Alexander Ekman, Yolanda Klompstra

TEXT
Alexander Ekman

COLLABORATING ARTIST
Julia Eichten

COLLABORATING ARTIST / DRAMATURGY
Carina Nildalen

NDT REHEARSAL DIRECTORS
Lydia Bustinduy & Ander Zabala

WORLD PREMIERE
November 15, 2018, Zuiderstrandtheater The Hague

DURATION
27 minutes

Foto: Rahi Rezvani

Dansers

Nathan Allen, Maša Anic, Esmee Boevink, Giovanna Doria, Joan Jansana Escobedo, Joey Gertin, Chléa Guigère, Eliana Hayward, Ruth Lee, Femmie Packbier, Justin Padilla, Erin Park, Nathanaël Plantier, César Sautés-Vescovali

Alexander Ekman

Choreograaf

OVER DE CREATIE

Hoor jij erbij? Zo ja… wat betekent het om erbij horen? Waar hoor je bij? Waar hoor je niet bij? En waarom?

Voor mij creëert “erbij horen” een vorm van harmonie… waarin een gevoel van gemak en juistheid overheerst. Het creëren van een stuk richt zich volledig op het naast elkaar plaatsen van puzzelstukjes die bij elkaar horen. Past dit licht bij deze rok? Hoort deze steen bij deze vloer? Passen deze dansers bij elkaar? Past deze beweging in dit moment? Past dit publiek bij dit werk?
Past deze tekst op dit papier? Een puzzel…

Maar hoe zit het met de puzzelstukjes die er niet bij horen… de stukjes die prikkelen… Hoe beïnvloeden zij de puzzel? Misschien vormen zij een drijvende kracht voor iets anders dat de puzzel tot transformatie inspireert.

– Alexander Ekman

Giovanna Doria about FIT:

“Being part of FIT was both a personal and collective experience. Choreographer Alexander Ekman and rehearsal director Ève-Marie Dalcourt constantly challenged us to explore what it truly means to fit in, to belong, to harmonise, and to face what happens when things don’t fit, not just physically, but emotionally, socially, artistically. This process made me think about the world we live in, where we are expected to stand out but still fit in at the same time. FIT isn’t just about perfect harmony, it explores the tension between individuality and community. It’s not only about watching dance, but noticing the connections between dancers, movement, space and the audience. There’s humor, playfulness but also precision. It pushes us to really look at each other, to adapt and to truly listen.

Every day in the studio, we explored what it means to belong, to a group, to a moment, to a space through rhythm, gesture, unison. Alexander and Ève-Marie encouraged us to bring out our individuality, not hide it, and turn it into something honest and powerful. This work reflects how diverse we are, culturally, emotionally, physically without trying to change or fix it. Instead, it gives space to the people and moments that don’t fit perfectly. That’s what makes it feel real and alive. In the end, FIT isn’t neat or clear and that’s what makes it special! It’s funny, chaotic and beautiful, just like the world we live in.”

Sophia Frilot about FIT:

“FIT by Alexander Ekman is a theatrical work that navigates juxtaposition. The piece is harmonious yet dissonant, elegant yet mad, free yet uniform, deeply human yet highly stylized. Contrast is embedded not only within the choreographic architecture, but also in the very garment worn. A black tailored suit jacket sits on a soft tutu. Constructed at the seams, the silhouette is duality personified.

In bending the unspoken rules of what it means to fit—or not to fit in—connection acts as the driving force. Colored by memories of what once was considered correct, the dancers carve new possibilities for what could be. The movement itself is guided by an elegant ease that holds the group in harmony. Trust governs cohesion. It is ingrained in the fabric of each gesture, each glance. It isn’t a secret, yet it carries the weight of one.

To be seen is to be bold. Sculpted by the ongoing dialogue between the collective and the individual, Ekman reveals complexities of identity and belonging. From proximity to approach, rebellion unfolds within the dynamic of structure and play. To stand apart is an act of bravery. Is it isolation? Or does standing alone tether one to the collective? This magnetism might manifest by chance, or perhaps it is determined by choice. Either way, quiet negotiations must take place.”