NDT kijkt er naar uit u na lange tijd weer te verwelkomen bij onze voorstellingen! De eerste helft van de programmering van seizoen 2020-2021 is aangepast volgens de geldende coronarichtlijnen. We ontvangen u graag weer in de theaterzalen!
Blader door het NDT Archief op Google arts & Culture en ontdek de hoogtepunten uit 60 jaar dansgeschiedenis.
Sharon Eyal en Gai Behar (Israël) vormen een innovatief duo in de hedendaagse danswereld. In 2012 ging van Gai en Sharon United Black in première, een samenwerkingsverband met het Zweedse Goteborgs Operans Danskompani. Voor NDT 2 creëerden zij Sara (2013) en FEELINGS (2016) en voor het eerste gezelschap Bedroom Folk (2015) en Salt Womb (2016). In 2013 richtte het duo hun dansgezelschap L-E-V op.
Gai Behar
Gai Behar (Jeruzalem, 1977) was een beruchte mover and shaker in het nachtleven van Tel Aviv tussen 1999 en 2005. Hij produceerde live muziek, artistieke underground evenementen en techno raves. Daarnaast organiseerde hij clubavonden in de meer gevestigde uitgaans-scene (Syntechtich, Dark Disco, Night Rox) in clubs zoals Maxim, Shoken 17, TLV and Deep. Behar initieerde en produceerde het eclectische Salad in de Fetish Club, waar hij VJ’s en videokunst presenteerde naast internationale DJ’s. Ook was hij curator en producer van de Man Without a Shirt events in Tel Aviv. Co-curator van het eerste event was Uri Katzenstein en in het tweede waren werken van o.a. Sharon Eyal te zien. Behar speelde samen met Ori Lichtik in Anna Frank 14 – een techno-akoestische line-up gebaseerd op minimalistische ritmes en melodieën.
Sharon Eyal
Sharon Eyal (1971, Jeruzalem) danste van 1990 tot 2008 bij Batsheva Dance Company en creëerde haar eerste choreografieën in het kader van het Dancers Create Project van het gezelschap. In 2003-2004 was Eyal werkzaam als associate Artistiek Directeur van Batsheva. Daarna werkte zij van 2005 tot 2012 als huischoreograaf van het gezelschap. Vanaf 2009 creëert Eyal ook choreografieën voor andere dansgezelschappen wereldwijd: Killer Pig (2009) en Corps de Walk (2011) voor Carte Blanche Dance in Noorwegen, Too Beaucoup (2011) voor Hubbard Street Dance Chicago en Plafona (2012) voor Tanzcompagnie Oldenburg in Duitsland.
Eyal heeft verschillende prijzen gewonnen, zoals de Prijs voor jonge dansmakers van het Ministerie van Cultuur in 2004 en de Landau Prijs voor Danskunst in 2009. In 2008 werd ze gekozen tot Chosen Artist van de Cultural Excellence Foundation van Israel.