Ohad Naharin

Ohad Naharin

Choreograaf

Foto: Ilya Melnikov

Ohad Naharin is choreograaf en was artistiek directeur van het Batsheva Dance Company. Hij is mondiaal geroemd als een van de meest vooraanstaande choreografen voor hedendaagse dans. Sinds 1990, toen hij artistiek directeur van Batsheva Dance Company werd, leidt hij het gezelschap met een avontuurlijke artistieke visie en blies hij het repertoire nieuw leven in met zijn fascinerende danstaal. Naharin is ook de grondlegger van de innovatieve bewegingstaal Gaga waarmee hij zijn uitzonderlijke arsenaal aan bewegingstaal verrijkte en die voor een revolutie zorgde in de training van het gezelschap. Gaga is uitgegroeid tot een belangrijke stroming in trainingen voor dansers en niet-dansers.

Ohad Naharin werd in 1952 geboren in Kibbutz Mizra en begon zijn dansopleiding bij het Batsheva Dance Company in 1974. Al tijdens zijn eerste opleidingsjaar trok zijn talent de aandacht van gastchoreograaf Martha Graham, die hem uitnodigde om bij haar eigen gezelschap in New York te komen dansen. Aldaar verkreeg Naharin een beurs voor de School of American Ballet, verdiepte hij zijn opleiding aan de Juillard School en verfijnde hij zijn techniek bij grootmeesters Maggie Black en David Howard. Vervolgens begon zijn internationale carrière bij het Bat-Dor Dance Company uit Israël en in Brussel bij het Ballet du XXe Siècle van Maurice Béjart.

In 1980 keerde Naharin terug naar New York en maakte zijn debuut als choreograaf bij de studio van Kazuko Hirabayashi. In hetzelfde jaar richtte hij het Ohad Naharin Dance Company op, samen met zijn vrouw Mari Kajiwara die in 2001 overleed aan kanker. Tussen 1980 en 1990 oogstte Naharins gezelschap zowel in New York als daarbuiten enthousiaste kritieken. Zijn eigen stijl als choreograaf ontwikkelde zich verder en hij kreeg opdrachten van wereldbekende gezelschappen als Batsheva, het Kibbutz Contemporary Dance Company en Nederlands Dans Theater.

 

In 1990 werd Naharin benoemd tot Artistiek Directeur van het Batsheva Dance Company. Deze functie heeft hij sindsdien vervuld, met uitzondering van het seizoen 2003-2004 toen hij de rol van huischoreograaf op zich nam. In deze periode heeft Naharin ruim 20 choreografieën gecreëerd voor Batsheva en de jeugddivisie daarvan, Batsheva Ensemble. Daarnaast heeft hij met het gezelschap meer dan 10 van zijn werken hernomen en fragmenten uit zijn repertoire gecombineerd tot Deca Dance, een continu evoluerend avondvullend werk.

De muzikale opleiding die Naharin in zijn jeugd genoot, past hij vaak toe om de impact van zijn choreografieën te versterken. Voor de muziek voor zijn dansen werkte hij samen met vele vooraanstaande musici, zoals de Israëlische rockgroep The Tractor’s Revenge (voor Kyr, 1990), Avi Belleli en Dan Makov (voor Anaphaza, 1993) en Ivri Lider (voor Z/na, 1995). Zelf componeerde Naharin onder het pseudoniem Maxim Waratt de muziek voor MAX (2007) en deed hij de editing en mix van de soundtracks voor Mamootot (2003), Hora (2009), Sadeh21 (2011) en The Hole (2013). Verder combineerde Naharin zijn talenten voor muziek en dans in Playback (2004), een solovoorstelling die hij zelf regisseerde en uitvoerde.

 

Je cookie instellingen blokkeren deze content.
Pas je instellingen aan om de content alsnog in te laden.

Door zijn fascinerende choreografieën en inventieve, zeer getextureerde bewegingsvocabulaire is Naharin een graag geziene gastartiest bij dansgezelschappen over de hele wereld. In seizoen 2017-2018 hebben de dansers van NDT 1 zijn meesterwerk The Hole (2013) uitgevoerd (première 8 februari 2018). In 2019-2020 brachten de NDT 2-dansers zijn werken George & Zalman en Black Milk ten tonele.

Naharins vele bijdragen aan de dans leidden tot vele prijzen en onderscheidingen. In Israël ontving hij een eredoctoraat van het Weizmann Institute of Science (2004), de prestigieuze Israel Prize voor dans (2005), een Jewish Culture Achievement Award van de Foundation for Jewish Culture (2008), een eredoctoraat van de Hebrew University (2008), en de EMET Prize in de categorie Kunst en Cultuur (2009). Daarnaast kreeg Naharin ook de Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres uitgereikt door de Franse overheid (1998), twee maal een New York Dance and Performance (Bessie) Award (voor Naharin’s Virus aan de Brooklyn Academy of Music in 2002 en voor Anaphaza tijdens het Lincoln Center Festival in 2003), de Samuel H. Scripps American Dance Festival Award voor ‘Lifetime Achievement’ (2009), Dance Magazine Award (2009) en een eredoctoraat in ‘Fine Arts’ van de Juilliard School in New York (2013).