Franck Chartier

Foto: Tilo Stengel

Choreograaf Franck Chartier (1967, Frankrijk) richtte in 2000 het Brusselse collectief Peeping Tom op, samen met Gabriela Carrizo. Sindsdien is Peeping Tom uitgegroeid tot een nationaal en internationaal gewaardeerd danstheatergezelschap. In lijn met Carrizo’s The missing door creëerde Chartier in seizoen 2015-2016 het werk The lost room voor de dansers van NDT 1, wat tevens zijn debuut betekende bij het gezelschap. In seizoen 2017-2018 werd de trilogie voltooid met zijn werk The hidden floor.

Chartier begon op elfjarige leeftijd met dansen. Op zijn vijftiende werd hij door zijn moeder naar Rosella Hightower in Cannes gestuurd om er klassiek ballet te studeren. Na zijn afstuderen werkte hij tussen 1986 en 1989 aan een bewerking van het Ballet van de 20ste Eeuw van Maurice Béjart. Vervolgens werkte hij drie jaar met Angelin Preljocaj en danste hij voor Le spectre de la rose in de Opéra van Parijs.

In 1994 verhuisde Chartier naar Brussel om in Rosas’ productie Kinok (1994) te dansen. In Brussel werkte hij duo’s uit met Ine Wichterich en Anne Mouselet en hij was te zien in producties van Needcompany (Tres, 1995) en les ballets C de la B : La Tristeza Complice (1997), Iets op Bach (1997) en Wolf (2002). Samen met Gabriela Carrizo en enkele andere performers van Les Ballets creëerde hij Caravana (1999), een voorstelling in een camper die later uitgewerkt is in Une Vie Inutile (2000). Met deze twee projecten werden de kiemen geplant voor het gezelschap Peeping Tom. Onder die noemer werden tot op heden de volgende voorstellingen gemaakt : de trilogie Le Jardin (2001), Le Salon (2004), Le Sous-Sol (2007), gevolgd door 32 rue Vandenbranden (2009), A Louer (2011) en het recente Vader (2014), het eerste luik van een nieuwe trilogie.

Bekijk de videoplaylist (YouTube)