In 1999 danste Lydia Bustinduy voor het eerst bij Nederlands Dans Theater, toen ze zich aansloot bij NDT 2. Ze groeide door tot NDT 1-danser in 2001 en bleef dansen bij het gezelschap, maar liefst 22 jaar lang. Deze zomer van 2021 neemt Lydia afscheid van het gezelschap als danser. We stellen haar vijf vragen.
Waarom heb je besloten te stoppen als NDT-danser?
Er is een moment in het leven van iedere danser dat je het gevoel krijgt dat je deze kostbare, unieke, mooie maar ook veeleisende carrière los moet laten. Wanneer dat moment komt, is voor ieder persoon anders. In mijn geval kwam dit gevoel na tweeëntwintig jaar heerlijk uitdagend werk bij NDT. Natuurlijk gaat een dergelijk besluit ook gepaard met een gevoel van leegte, onzekerheid en verdriet. Veranderingen maken je vaak melancholisch, maar zonder veranderingen kunnen we niet bestaan.
Wat zijn je toekomstplannen?
Ik geloof dat in ons leven allerlei ervaringen en lessen op ons pad komen, zodat we die weer kunnen doorgeven. Ik zou graag jongere dansers willen helpen door alle kennis door te geven die ze nuttig kunnen vinden.
Wat is je leukste of grappigste herinnering van je tijd bij NDT?
De beste herinneringen zijn meestal aan de onvolmaakte momenten. Juist datgene dat we proberen te vermijden maar toch gebeurt, wordt vaak de meest bijzondere ervaring. Ik had veel van die momenten…
Ik herinner me een grappig voorval, dat ik op dat moment overigens helemaal niet zo hilarisch vond. Het was in mijn eerste jaar bij NDT 2 en we werkten aan een avondvullend programma van Kylián, Arcimboldo genaamd. Jiří vertelde aan veel mensen over een toren met lampen die hij speciaal voor Arcimboldo had geregeld. Het was het nieuwste van het nieuwste, enorm krachtig, mooi en duur en hij was er ontzettend enthousiast over.
Op een bepaald moment in het stuk moest ik op mijn voeten over het podium glijden en bleef een van de kabels om mijn enkel hangen terwijl ik het niet door had. Ik sleurde de toren achter me aan die daardoor plat op het podium kapot viel. Ik schaamde me zo dat ik tijdens het hele stuk alleen maar naar de grond heb gekeken en ik was doodsbang dat ik direct na die show zou worden ontslagen.
Wat van NDT ga je het meeste missen?
Ik zal de vrijheid missen die alleen het podium kan geven, de creatieprocessen, het feit dat iedere dag uniek is in dit beroep en de speciale, niet te beschrijven, verbinding met mijn collega’s.
In je twee decennia als NDT-danser heb je in veel verschillende werken gedanst en met een breed scala aan choreografen gewerkt. Welk werk, welke stijl of choreograaf heeft volgens jou de meeste invloed op je gehad of heeft een langdurig effect gehad op de manier waarop je de kunstvorm benadert (benaderde)?
Ik denk dat iedere ervaring waardevol is en dat ze ons allemaal in de loop van de tijd vormen tot wie we zijn. Iedere choreograaf met wie ik heb gewerkt, heeft iets bijzonders in mij achtergelaten maar ik denk dat Jiří Kylián, Crystal Pite, Gabriela Carrizo en Frank Chartier waarschijnlijk het meest invloedrijk zijn geweest in mijn carrière.
Bekijk meer foto’s van Lydia in de galerij
